Το έργο Ψηφιακή Μάθηση (DLIS) είναι ένα έργο Erasmus + Συνεργασία μεταξύ 5 χωρών, το οποίο στοχεύει στην αύξηση των δεξιοτήτων των επαγγελματιών και των φοιτητών της κοινωνικής εργασίας στις ψηφιακές χρήσεις και τα εργαλεία, έτσι ώστε να αποκτήσουν επαρκή ψηφιακή ευελιξία για να υποστηρίξουν το κοινό της κοινωνικής δράσης σε καταστάσεις ψηφιακού χάσματος. Το έργο ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2021 και θα περιλαμβάνει ερευνητές, εκπαιδευτικούς, διευθυντές εκπαίδευσης, εκπαιδευτές, ψηφιακούς σχεδιαστές, φοιτητές και επαγγελματίες της κοινωνικής εργασίας μέχρι τον Αύγουστο του 2024.
Στόχοι
Εκπαιδεύστε τους κοινωνικούς λειτουργούς να κατέχουν τις ψηφιακές χρήσεις, ώστε τα άτομα που υποστηρίζουν να μπορούν να τις εκμεταλλευτούν και να γίνουν αυτόνομοι. Για την επίσημη αναγνώριση τόσο του ρόλου όσο και της λειτουργίας της κοινωνικής ψηφιακής διαμεσολάβησης από τους κοινωνικούς λειτουργούς.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
τα άτομα που πλήττονται από τον ψηφιακό αποκλεισμό και να τα στηρίξουν στην ανάπτυξη των ψηφιακών τους δεξιοτήτων, ώστε να προωθηθεί η ένταξή τους στην κοινωνία και να μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
την ψηφιακή διαμεσολάβηση ως οριζόντιο ρόλο στους τομείς της κοινωνικής παρέμβασης. Ευρεία αναγνώριση του «ρόλου» του ψηφιακού διαμεσολαβητή από όλους τους επαγγελματίες και τους εκπαιδευτές της κοινωνικής εργασίας σε όλη την Ευρώπη.
ΜΆΧΗ
κατά του ψηφιακού χάσματος και των κοινωνικών ανισοτήτων που αυτό δημιουργεί, οι οποίες παρατηρούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Τα αποτελέσματα
Στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας για την καταπολέμηση της κοινωνικής ανισότητας και την ανάπτυξη του ψηφιακού αλφαβητισμού, το έργο DLIS παρέχει πρακτικές ιδέες και κατάρτιση για την ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών της κοινωνικής εργασίας σε αυτό το θέμα.
Έχει παράγει τρία αποτελέσματα:
- Μια ακαδημαϊκή έκθεση σχετικά με το ψηφιακό χάσμα και την ψηφιακή ευελιξία,
- έναν οδηγό προβληματισμού για τους εκπαιδευόμενους και τους επαγγελματίες,
- 4 μαθήματα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για την ψηφιακή κοινωνική εργασία.
Το DLIS είναι ένα έργο διακρατικής συνεργασίας που επιτρέπει τη συγκέντρωση πρακτικών και εμπειριών για την εξεύρεση ευρωπαϊκών ψηφιακών λύσεων στις προκλήσεις της αποϋλοποίησης για τους επαγγελματίες και το κοινό που υποστηρίζουν. Αυτή η συγκέντρωση συμβάλλει στη δημιουργία μιας κοινής κουλτούρας των επαγγελμάτων κοινωνικής εργασίας στην Ευρώπη.
Οι κύριοι άξονες του έργου DLIS :
- Καταγραφή των εκπαιδευτικών αναγκών στις χώρες του έργου μέσω της διάγνωσης της ψηφιακής ευελιξίας των φοιτητών και των επαγγελματιών της κοινωνικής εργασίας μέσω της παραγωγής ενός δείκτη ψηφιακής ευελιξίας,
- Προσδιορισμός των ειδικών αναγκών των επαγγελματιών προκειμένου να τους εκπαιδεύσουν και να μειώσουν την ψηφιακή ευπάθεια των δικαιούχων,
- Μοντελοποίηση συστημάτων μάθησης που ανταποκρίνονται στις λειτουργικές, ηθικές και νομικές ανάγκες των επαγγελματιών, με σκοπό την καταπολέμηση των ανισοτήτων που προκύπτουν από τα διαφορετικά ψηφιακά χάσματα που βιώνουν τα άτομα που λαμβάνουν στήριξη,
- Δημιουργία μεταβιβάσιμων εργαλείων και πρακτικών οδηγών για τους επαγγελματίες στην Ευρώπη.
Το έργο DLIS στοχεύει επίσης στην ενίσχυση των δεξιοτήτων των φοιτητών και των επαγγελματιών μέσω διαφόρων συστημάτων μάθησης που σχεδιάστηκαν και αναπτύχθηκαν από την αρχή. Μέχρι τώρα, οι στρατηγικές για τη βελτίωση των ψηφιακών δεξιοτήτων των κοινωνικών λειτουργών βασίζονταν σε προσωπικές ή/και οργανωτικές πρωτοβουλίες και παρείχαν κυρίως «κατά περίπτωση» απαντήσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των στρατηγικών φαίνονται περιορισμένα: απαιτείται ένα ευρύτερο πλαίσιο για να συμπεριλάβει την υποστήριξη των ευάλωτων ομάδων στην πλήρη πολυπλοκότητα του σημερινού ψηφιακού και χωρίς χαρτί περιβάλλοντος. Η εστίαση του έργου στα επαγγέλματα της κοινωνικής εργασίας, με τα ειδικά προγράμματα μαθητείας τους, αποσκοπεί στη βελτίωση της ποιότητας της υποστήριξης των ευάλωτων ατόμων που είναι ψηφιακά (και κοινωνικά) αποκλεισμένα.
Οι φοιτητές και οι επαγγελματίες της κοινωνικής εργασίας πρέπει να αναπτύξουν στέρεες ψηφιακές δεξιότητες, καθώς εκτίθενται σε ένα κοινό που έχει ανάγκη από ψηφιακή υποστήριξη. Αλλά πρέπει επίσης να αναπτύξουν αναστοχαστικές δεξιότητες ειδικά για τον τομέα δράσης τους, την κοινωνική εργασία. Στην Ευρώπη, η αποϋλοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και η ψηφιοποίηση της καθημερινής ζωής και του οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, η οποία επιταχύνθηκε από την πανδημία COVID 19, υπογράμμισαν την επείγουσα ανάγκη να εκπαιδευτούν οι κοινωνικοί λειτουργοί για να υποστηρίξουν άτομα που είναι «απομακρυσμένα» από την ψηφιακή κοινωνία. Η αποϋλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών, η οποία συνοδεύεται από το κλείσιμο των φυσικών γκισέ υποδοχής των χρηστών, θέτει νέες προκλήσεις για την κοινωνική δράση, αυξάνοντας τους κινδύνους κατάρρευσης της πρόσβασης στα δικαιώματα (Défenseur des droits, 2019). Στο πλαίσιο αυτό, οι κοινωνικοί λειτουργοί έρχονται αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις και αποστολές. Νέες ομάδες ανθρώπων που προηγουμένως ήταν ανεξάρτητες στην προσέγγισή τους απευθύνονται σε αυτούς, επειδή δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τις ψηφιακές διεπαφές των κυβερνητικών υπηρεσιών και των εμπορικών υπηρεσιών. Η μετατόπιση του ρόλου των κοινωνικών λειτουργών προς την κατεύθυνση της παροχής υποστήριξης των ηλεκτρονικών διαδικασιών για το κοινό έχει λάβει χώρα σε μεγάλο βαθμό «χωρίς επαγγελματική εντολή» και «χωρίς εκπαίδευση», οδηγώντας σε «σύγχυση» και «έλλειψη αυτοπεποίθησης» μεταξύ των επαγγελματιών (Mazet and Sorin, 2019). Πράγματι, πολλοί κοινωνικοί λειτουργοί δυσκολεύονται και οι ίδιοι να εξοικειωθούν με τα ψηφιακά εργαλεία, των οποίων οι διεπαφές εξελίσσονται ραγδαία.
DLIS ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ (βίντεο στα γαλλικά)
